NORMALLEŞMEK İSTİYORUZ.
Basit, sade ve anlaşılır bir ifade ile
Normalleşmek istiyoruz.
Çok şey mi istiyoruz?
Ne devasa bütçeler, ne mucizevi gayretler ve ne de fedakarlık istiyoruz.
Sadece normalleşmek istiyoruz.
İdeolojik, dini, kültürel ve beklentiler üzerinden değil.
Sadece Normalleşmek.
Ortalama aklın, vicdanın, ahlakın ve sağduyunun gerektirdiği kadar.
Hani şu, öve öve bitiremediğimiz “aziz milletimizin feraseti”ne soralım bakalım;
Cennet vatanımızda;
Televizyonlarda ilk duyduğu haberin altında mutlaka bir bit yeniği aramayan,
Bir devlet dairesine giderken hamili kart için çırpınmayan,
Her hangi bir kamu ihalesinin fesatsız olduğuna inanan,
Altı ay değil altı gün sonra memleketin gündemini, geleceğini kestirebilen,
İktidarın ekonomik hedeflerinin tutacağını düşünen,
Torpilsiz ya da dayısı olmadan iş bulabileceğini zanneden,
Hukukçular dahil vatandaşlarımızdan adalete güvenen,
Dün söylediğini bugün inkar eden politikacıları görünce şaşıran,
Var mı Allah aşkına?
Ve daha onlarca örnek
Ne ara bu hale geldik?
Bu alçak standart ne ara kaderimiz oldu ve böylesine kanıksadık?
Bu çukurda yaşamak istemiyoruz
Normalleşmek istiyoruz.
Çok şey mi istiyoruz?
Çok sey istiyorsunuz tabi. Normalleşirsek,kavganin kutuplaşmanin getirdigi rantı kim yiyecek.